«مافیا» در صنعت نساجی ریشه دوانده است؛ واقعیتی که اگرچه هر از گاهی مسئول و تولید کننده‌ای در مورد آن صحبت می‌کند؛ اما به نظر نمی‌رسد عزمی برای مقابله با این افراد که نام و نشانی هم از آنها برده نمی‌شود، در میان مسئولان تجارت کشور وجود داشته باشد .گفته شده که سود مافیا تنها از قبل واردات چادر مشکی بیش از ۵۰۰ درصد است. در بقیه حیطه‌های تولید هم البته اگر قاچاق نباشد بسیار بیشتر از این برآورد می‌شود. مسئولان در دولت، قاچاق را عامل اصلی ناکامی در رشد صنعت نساجی می‌دانند؛ اما برخی خارج از سیستم دولتی مدعی هستند این مافیای واردات هستند که اجازه رشد این صنعت را در داخل کشور نمی‌دهند . به تازگی نماینده مردم فلاورجان در سخنان خود بخش‌های عجیبی از پشت پرده‌های این واردکنندگان را بیان کرده است. در جدیدترین اظهارات در این زمینه، موسوی لارگانی مدعی شده که این مافیا هستند که مانع برند سازی محصولات ایرانی می‌شوند.
وی گفته است، واردات بی کیفیت به نام برندهای داخلی در بازار عرضه می‌شود تا مشتریان نسبت به کالاهای ایرانی بدبین شوند ادعایی که می‌توان آن را بی سابقه دانست. عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی معتقد است: مافیای زیادی در کشور وجود دارد که نمونه آن در صنعت پارچه و لباس نمی‌گذارند کارخانجات ایران رونق بگیرد. موسوی‌لارگانی، درباره مشکلات در روند برندسازی کالای ایرانی اظهار کرد: در جلساتی که با صنف پوشاک و نساجان کشور داشتیم برندسازی یکی از چالش‌های حوزه تولید پوشاک و منسوجات عنوان شد.
وی با بیان اینکه چالش در برندسازی محصولات ایرانی سابقه تاریخی دارد و به قبل از انقلاب باز می‌گردد، افزود: مثلا چادرهای مشکی که مردم با عنوان سوغات‌هایی از مکه به کشور می‌آوردند، همان چادرهای تولید ایران بود که با برند خارجی به کشور باز می‌گشت. نماینده مردم فلاورجان با اشاره به اینکه در کشور روی برندسازی کار نشده و این مشکل خاص نساجی‌ها هم نیست، گفت: وزارت صنعت هم در این زمینه ضعیف عمل کرده و متاسفانه وزیر آنگونه که باید سررشته ندارد و کارشناسان هم به او کمک نکردند و همین امر باعث شده موفق نباشیم. عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی با اشاره به اینکه مافیای واردات پوشاک و پارچه اجازه نمی‌دهد این صنعت پیشرفت کند، تصریح کرد: واردات پوشاک و منسوجات سودهای کلانی برای این افراد دارد و این ارقام نجومی است. موسوی لارگانی تاکید کرد: مافیای صنعت پارچه و لباس نمی‌گذارند کارخانجات ایران رونق بگیرد؛ به طوری که برخی مواقع کالای بی‌کیفیت خارجی را به کشور می‌آورند، برندش را امحا می‌کنند و به اسم کالای یک کارخانه ایرانی به بازار می‌ریزند تا مردم نسبت به کالای آن کارخانه بدبین شده و دیگر آن را نخرند. وی اضافه کرد: وقتی صاحب کارخانه می‌بیند کالای مرغوبی که تولید کرده با تبلیغات سوء در حال از بین رفتن است، برای فروش کالای خود از برند خارجی استفاده می‌کند تا بتواند دوام بیاورد، بنابراین بسیاری از کالاها در اصل ایرانی هستند؛ اما با برند خارجی عرضه می‌شوند.
رییس فراکسیون حمایت از نساجی مجلس شورای اسلامی در معرفی مافیا در حوزه واردات توضیح داد: افرادی که واردات انجام می‌دهند وابسته به قدرت هستند. البته این تنها ادعای این نماینده استان اصفهان در مورد وجود مافیا نیست؛ در سال‌های قبل هم برخی از نمایندگان مجلس از جمله کمال علی پور خنکداری، مدعی شده بود مافیای پارچه با واردات پارچه‌های دست چندم چینی و هندی عملا کارخانجات نساجی در ایران را ورشکسته کرده‌اند. این رویه به نظر می‌رسد طی دو سال اخیر اگر چه کمتر شده باشد؛ اما همچنان به صورت‌های دیگر ادامه دارد. مافیا در صنعت نساجی تنها به بخش واردات ختم نمی‌شود، ظاهرا این افراد در بخش‌های پیش تولید از جمله خرید مواد اولیه هم مانعی بر سر راه این صنعت هستند. در حالی که فعالان این حوزه از کاهش نقدینگی در این صنعت به یک سوم سال‌های گذشته سخن می گویند، چندی پیش رییس انجمن صنایع نساجی ایران با اشاره به این که مافیای پنبه بزرگ‌ترین مشکل صنعت نساجی است، گفته بود اگر چه وزارت جهاد کشاورزی مدعی است امسال با رشد ۳۰ درصدی تولید پنبه، درمجموع ۶۰ تا ۷۰ هزار تن پنبه در کشور برداشت شود؛ اما تولید کنندگان صنعت نساجی در داخل با تامین پنبه مورد نیاز خود مواجه هستند. به گفته وی، در شرایط کنونی باید پنبه باقیمت مناسب از کشاورز خریداری و باقیمت منطقی به متقاضیان فروخته شود؛ اما متاسفانه در کشور ما این چرخه معیوب است. شهلایی نژاد با اشاره به اینکه طی ماه‌های گذشته حجم زیادی نخ به صورت رسمی و غیررسمی وارد کشور شده است، گفت: واردات رسمی و غیررسمی نخ شرایط سختی را برای صنعت نساجی کشور ایجاد کرده است. به نظر می‌رسد مافیا، ریشه های عمیقی در صنعت نساجی کشور دوانده است؛ چرا که با وجود هشدارهای داده شده از سوی بالاترین مراجع قانون‌گذاری تولید کنندگان و خریداران عمده در این حیطه؛ اما همچنان در بر همان پاشنه می‌چرخد و عزمی برای مقابله با این مسئله در میان متولیان امر دیده نمی‌شود.
